Czy wychowujesz narcyza czy dziecko z wysoką samooceną?

Rodzice mają najcięższą pracę na świecie. Są odpowiedzialni za wychowanie pokoleń ludzi, którzy będą rządzić światem. Ponieważ świat się zmienia, zmienia się również sposób, w jaki ludzie wychowują swoje dzieci. Nasze społeczeństwo odgrywa dużą rolę w wychowaniu małych dzieci. Komentatorzy społeczni uważali, że jesteśmy na skraju wychowania najbardziej narcystycznego pokolenia ludzi. Rodzice mają obecnie małe rodziny i zawsze starają się chronić swoje dzieci przed każdym możliwym zagrożeniem. Ale musimy się czasem zatrzymać i spojrzeć na siebie. Czy rozpieszczamy nasze dzieci? I czy wychowujemy je na narcyzów czy osoby o wysokim poczuciu własnej wartości?

Modele osobowości

Psychologowie od dziesięcioleci prowadzą badania nad ludźmi i stabilnością osobowości. Różni psychologowie wierzą w różne modele rozwoju osobowości. Niektórzy psychologowie wierzą w „stały” model osobowości. Wierzą, że ludzie rodzą się z ustalonymi cechami osobowości, które nie zmieniają się, ale mogą przejść przez wiele zmian w życiu. Inna grupa psychologów wierzy w model „płynny”. Według tego modelu, cechy osobowości zmieniają się, są pomijane i dodawane w zależności od doświadczeń życiowych, przez które przechodzi człowiek. Trzeci zestaw psychologów wierzy w model „galaretki”. Zgodnie z tym modelem, ludzie są płynni, kiedy są młodzi, ale z wiekiem stają się sztywni. Wielu naukowców uważa, że dzieciństwo odgrywa dużą rolę w kształtowaniu ludzi i ich cech.

Czy tworzymy pokolenie potworów?

Według holenderskich psychologów Eddiego Brummelmana, Constantine’a Sedikidesa i Sandera Thomaesa, sposoby, których używamy, aby podnieść poczucie własnej wartości u dzieci, mogą również skończyć się stworzeniem narcystycznych potworów. Psychologowie ci uważają, że rodzice i nauczyciele odgrywają dużą rolę w ustalaniu poczucia własnej wartości u dzieci. I czasami może to wymknąć się spod kontroli i uczynić dzieci narcystycznymi. W końcu narcyzm to tylko wyolbrzymiona wersja poczucia własnej wartości. Obie cechy zależą od tego, jak postrzegają nas inni.

Wspomniani psychologowie przeprowadzili badania, aby sprawdzić tę teorię. Obserwowali wiele dzieci i ich interakcje z rodzicami i nauczycielami oraz oceniali różnice. Badacze odkryli, że dzieci, które rozwinęły zachowania narcystyczne to te, których rodzice obsypywali je niepotrzebną ilością pochwał i zawsze porównywali je do innych dzieci, aby pokazać im, jak bardzo są lepsze. Te dzieci wykazywały tendencje narcystyczne. Dzieci, których rodzice doceniali je bez żadnych porównań, wykazywały wysoką samoocenę bez narcystycznych skaz w ich osobowości.

Duża różnica

Psychologowie uważają, że zarówno poczucie własnej wartości, jak i narcyzm są pochodnymi naszych założeń dotyczących tego, jak postrzegają nas inni. Istnieje jednak zasadnicza różnica między nimi, która sprawia, że wszystko się zmienia. Osoby narcystyczne widzą świat w porządku hierarchicznym, w którym ludzie muszą ustalić swój porządek dziobania. I widzą siebie na szczycie tego psychologicznego łańcucha pokarmowego. Ale ludzie, którzy mają wysoką samoocenę, widzą świat jako poziomy ustanowienie władzy. Nie ma dla nich porządku dziobania. Postrzegają siebie jako wartościowe jednostki, ale nie przewyższające nikogo. Ludzie z wysokim poczuciem własnej wartości wierzą we współpracę z innymi w celu osiągnięcia sukcesu i nie prześcigają nikogo w wyścigu.

Sposób na to, by nie wychowywać potworów

Sposób, aby upewnić się, że Twoje dziecko ma wysoką samoocenę, a nie narcyzm, zależy od tego, jak traktujesz swoje dziecko. Różnica między dwoma komplementami typu „dobra robota” a „jesteś najlepszy” może być niewielka, ale jest kluczowa. Użyj tego pierwszego, aby zaszczepić w dziecku pewność siebie. Twoje dziecko powinno być pewne swoich umiejętności, ale nie powinno myśleć o sobie, że jest lepsze od innych. A jeśli Twoje dziecko ma niską samoocenę, to musisz prawić mu komplementy we właściwy sposób i dać mu do zrozumienia, że na nie zasługuje. Dzięki temu Twoje dziecko będzie miało lepsze poczucie własnej wartości.

Potrzeba więcej niż wioski, aby wychować dziecko. Potrzeba też wielu dobrych wartości i właściwych słów.