Wat zijn de ontwikkelingsstadia en soorten kunstmatige intelligentie

Kunstmatige intelligentie is een tak van de computerwetenschap die systemen en algoritmen probeert te ontwikkelen die in staat zijn om een machine menselijke eigenschappen te geven, zoals leren of het vermogen om activiteiten te plannen. Als gevolg hiervan heeft het talloze toepassingen in verschillende sectoren.

Kunstmatige intelligentie kan eenvoudigweg worden beschouwd als het ontwerpen en maken van machines die in staat zijn menselijke cognitieve processen na te bootsen, zoals besluitvorming, objectherkenning, het oplossen van complexe problemen en nog veel meer. Ontdek wat de soorten kunstmatige intelligentie zijn en wat de 3 categorieën van kunstmatige intelligentie zijn.

Voordat we leren wat de soorten kunstmatige intelligentie zijn, zijn er 3 stadia in deze technologie van kunstmatige intelligentie die de potentie heeft om de toekomst te veranderen: algemene kunstmatige intelligentie (AGI), smalle kunstmatige intelligentie (ANI) en kunstmatige superintelligentie (ASI). Dit zijn de evolutiestadia van kunstmatige intelligentie:

Smalle kunstmatige intelligentie (ANI)

Smalle kunstmatige intelligentie, ook wel zwakke kunstmatige intelligentie genoemd, lijkt op de manier waarop kunstmatige intelligentiesystemen opdrachten uitvoeren of specifieke taken definiëren. Smalle kunstmatige intelligentie is ontworpen om één cognitieve vaardigheid te beheersen en uit te voeren en is niet in staat om zelfstandig andere vaardigheden te leren. Daarom kan de technologie niet onafhankelijk worden begrepen. Deze technieken worden regelmatig samen gebruikt binnen algoritmes in machinaal leren en neurale netwerken om specifieke doelen te bereiken.

Een dergelijke verwerking is een voorbeeld van smalle kunstmatige intelligentie omdat het stemcommando’s kan herkennen en beantwoorden, maar niet goed werkt bij andere taken.

Smalle kunstmatige intelligentie heeft bijvoorbeeld enkele toepassingsmogelijkheden, zoals beeldherkenningssoftware, zelfrijdende auto’s en op kunstmatige intelligentie gebaseerde virtuele assistenten.

Algemene kunstmatige intelligentie (AGI)

Algemene kunstmatige intelligentie, ook wel sterke kunstmatige intelligentie genoemd, is de volgende fase in de evolutie van kunstmatige intelligentie wanneer machines niet alleen het vermogen krijgen om te redeneren en beslissingen te nemen zoals mensen.

Het eerste feit met betrekking tot sterke kunstmatige intelligentie is dat het een hypothetisch concept is zonder bestaande modellen. Toch wordt verwacht dat dergelijke machines waarschijnlijk een intelligentie zullen hebben zoals die van mensen.

Sterke kunstmatige intelligentie wordt door veel wetenschappers gezien als een bedreiging voor het menselijk bestaan, waaronder Stephen Hawking, die verklaarde:

“Aan het einde van de kunstmatige intelligentie, als die bereikt wordt zonder menselijke tussenkomst, kan de toekomst somber zijn voor de mens.” Het zou op een punt komen waar het gewoon zichzelf zou ontwerpen en zichzelf zou verbeteren, maar dan steeds sneller. Mensen die beperkt zijn in hun snelheid van biologische evolutie door een langzaam proces zouden en zouden daarom hopeloos zijn tegen degenen die kunstmatige intelligentie bezitten.

Kunstmatige superintelligentie (ASI)

Kunstmatige superintelligentie betekent dat computers niet alleen net zo intelligent worden als een gemiddeld mens, maar zelfs veel intelligenter dan een mens. Kunstmatige superintelligentie, tot nu toe het plot van toekomstfilms, toont een scenario waarin machines de macht overnemen, zoals beschreven in sciencefictionboeken.

Dit zou in de nabije toekomst mogelijk kunnen zijn. “De razendsnelle ontwikkeling in kunstmatige intelligentie (kunstmatige intelligentie is echt, maar niet beperkt tot enge kunstmatige intelligentie alleen) is moeilijk. De meeste mensen die niet rechtstreeks in contact staan met groepen als DeepMind hebben geen idee hoe snel de vooruitgang gaat – het is bijna de exponentiële curve. Daarom is het risico dat er binnen vijf jaar iets gevaarlijks kan gebeuren (maximaal binnen 10 jaar)”, zoals Elon Musk zei.

Lees hieronder wat de soorten kunstmatige intelligentie zijn:

Reactieve machines kunstmatige intelligentie

Passieve robotwezens handelen gewoon wanneer ze gestimuleerd worden op dezelfde manier als passieve mensen. Ze kunnen nu antwoorden, maar niet in het verleden – ze zijn niet degenen die ervaringen onthouden en nieuwe kennis en capaciteiten hebben na het ondergaan van de beproeving. In dit verband moet ook worden opgemerkt dat de reikwijdte van de reactie van reactieve machines op de input van een bepaald aantal zeer beperkt is. Reactieve machines vormen de focus van het gebruik van kunstmatige intelligentie.

De werking van de reactieve machines blijkt duidelijk uit het uitvoeren van een aantal elementaire autonome operaties, zoals het filteren van ongewenste e-mails uit je inbox of het aanbevelen van producten op basis van je winkelgeschiedenis. Hoewel reactieve kunstmatige intelligentie geen nieuwe oplossingen kan creëren of ingewikkelder mogelijkheden heeft dan dat, is onbeperkte verbetering nog steeds mogelijk.

Kunstmatige intelligentie met beperkt geheugen

Dit type instabiliteit kan enigszins worden afgezwakt door kunstmatige intelligentie met een beperkt geheugen, die gegevens uit het verleden kan opslaan en gebruiken om voorspellingen te doen of richting aan te geven voor verbetering. Dit betekent dat het zijn eigen gedislokeerde, kortetermijnkennis van de wereld creëert en alleen in zeldzame alledaagse situaties naar deze kennis handelt.

De essentie van deze kunstmatige intelligentie berust direct op een benadering van diep leren die gebaseerd is op het patroon van menselijke neuronen. Dit feit stelt een machine in staat om gegevens te accepteren door ervaring en daarvan te leren, waardoor de nauwkeurigheid bij elke actie die het onderneemt wordt verbeterd.

Onze smartphones, spraakassistenten, zelfrijdende auto’s en zelfs de stemgestuurde systemen in onze huizen maken gebruik van dit soort kunstmatige intelligentie. Dit kan van toepassing zijn op situaties zoals gewoon chatten of persoonlijke assistenten, maar ook op de meer geavanceerde herkenning van autonome voertuigen en andere gevallen.

Theorie van de geest kunstmatige intelligentie

De theory of mind heeft betrekking op kunstmatige intelligentie die kijkt naar menselijke emoties en deze kan ontdekken. Deze uitdrukking komt uit de psychologie en wordt gebruikt om het vermogen van een persoon aan te duiden om zich in te leven en zichzelf te overtuigen, waardoor ze kunnen voorspellen wat er in het verschiet ligt. Er zijn twijfels of de theory of mind snel werkelijkheid zal worden, maar het lijkt iets belangrijks en veelbelovends in het ontwikkelingsdomein van kunstmatige intelligentie.

Zelfbewuste kunstmatige intelligentie

Het hoofdidee van zelfbewuste kunstmatige intelligentie ligt in het vermogen om zelfbewust te zijn. Het kan leren, waarnemen, detecteren en denken zoals mensen. Dit punt van één kunstmatige intelligentie wordt de singulariteit van kunstmatige intelligentie genoemd. Zelfbewuste kunstmatige intelligentie zou de singulariteit van kunstmatige intelligentie kunnen zijn, wat een van de doelen is van de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie. Als zelfbewuste kunstmatige intelligentie wordt bereikt, dan zal dat extra zijn omdat kunstmatige intelligentiemachines naast gevoelens van andere mensen ook een zelfgevoel zouden hebben.