Redenen waarom je haar stopt met groeien en dun wordt

Wie wil er nu geen prachtige manen met lang en dik haar? Maar soms lijkt het een herculesarbeid om je haar te laten groeien. Sommigen onder ons hebben ook te maken met dunner wordend haar of haarverlies. Als je je ooit hebt afgevraagd waarom je haar stopt met groeien, dan hebben wij het een en ander over dit verbijsterende fenomeen.

Normaal gesproken groeit het haar op de hoofdhuid niet continu. Elk haarzakje doorloopt een groeifase, de anagene fase, waarin het langer wordt en vervolgens overgaat in de telogene fase waarin het rust. Gewoonlijk blijft een haar 2 tot 4 jaar in de anagene fase en vervolgens 2 tot 4 maanden in de telogene fase voordat het uitvalt. Op elk moment bevindt ongeveer 85-90% van het haar op iemands hoofd zich in de anagene of groeiende fase en de rest in de telogene fase. Door deze cyclus verliest iemand normaal gesproken ongeveer 100 haren per dag. Elk haarzakje doorloopt deze groeifase voordat het een pauze neemt en voor korte tijd inactief wordt. Daarna wordt de cyclus weer hervat. Maar veel factoren kunnen dit evenwicht verstoren en ervoor zorgen dat uw haar niet meer normaal groeit. Laten we er een paar nader bekijken.

Genetica

Net als de haarkleur worden ook de lengte en de dikte van je haar bepaald door je genen. Bij sommige mensen heeft het haar van nature een langere groeifase, terwijl het bij anderen eerder stopt met groeien. Dus als je de genetische loterij hebt gewonnen, kan je haar langer groeien. Bijvoorbeeld, Aziaten hebben over het algemeen een langere anagene of groeifase dan blanken, terwijl Afro-Caribiërs een groeisnelheid hebben die de helft is van die van blanken.

Veroudering

Ouder worden verandert je haar. Natuurlijk weten we allemaal dat je haar daardoor pigment verliest en grijs wordt. Maar het kan ook de haargroei vertragen en ervoor zorgen dat de haarstrengen kleiner worden. Veel haarzakjes kunnen ook stoppen met het groeien van nieuw haar bij het ouder worden.

Alopecia Areata

Alopecia areata is een auto-immuunziekte waarbij je immuunsysteem ten onrechte cellen in je haarzakjes aanvalt, waardoor het haar op bepaalde plekken uitvalt. In sommige gevallen kan het haar zelfs volledig uitvallen (alopecia totalis). Genetica zou een rol spelen bij het ontstaan van deze aandoening. Er is ook vastgesteld dat mensen met hooikoorts, vitiligo, het syndroom van Down, pernicieuze anemie, schildklieraandoeningen en astma een hoger risico lopen om alopecia areata te krijgen. In meer dan 90% van de gevallen groeit het haar terug en verdwijnen de kale plekken vanzelf binnen 12 maanden. Artsen kunnen ook medicijnen of fototherapie aanbevelen om deze aandoening te behandelen.

Erfelijke kaalheid

Erfelijke kaalheid wordt beschouwd als de meest voorkomende oorzaak van haaruitval. Het wordt veroorzaakt door een combinatie van het verouderingsproces, hormoonspiegels en genetica. Bij mensen met deze aandoening wordt de normale haargroeicyclus gewijzigd onder invloed van het mannelijke hormoon testosteron, wat resulteert in dunner en korter haar. Na verloop van tijd kan de haargroei in sommige delen van de hoofdhuid volledig stoppen. Bij mannen resulteert dit in het typische patroon van dunner wordend haar aan de bovenkant of een terugwijkende voorhoofdslijn, terwijl bij vrouwen het haarverlies diffuser kan zijn.

Fysieke of psychologische stress

Een fysieke of psychologische schok kan een aandoening veroorzaken die bekend staat als telogeen effluvium. Bij mensen met deze aandoening wordt meer haar voortijdig in de telogene fase geduwd. Wanneer dit gebeurt, stopt meestal ongeveer 30% van het haar met groeien en gaat het naar de rustfase (in tegenstelling tot de 10% in normale omstandigheden). Ernstige psychologische stress of andere factoren die uw lichaam belasten, zoals een operatie, aanzienlijk lichamelijk trauma, extreem gewichtsverlies, ernstige infectie, hoge koorts of ziekte, kunnen telogene effluvium veroorzaken. De aandoening duurt meestal niet langer dan 6 maanden.

Hormonale veranderingen

Plotselinge hormonale veranderingen zoals bij zwangerschap en menopauze kunnen ook leiden tot telogene effluvium. Maar haarverlies in verband met deze gebeurtenissen verdwijnt meestal na 6 tot 24 maanden. Ook hormonale schommelingen bij het polycysteus ovariumsyndroom kunnen leiden tot haaruitval.

Problemen met de schildklier

Schildklierproblemen kunnen ook leiden tot dunner wordend haar. Je schildklier produceert het hormoon schildklier dat veel activiteiten regelt, waaronder je stofwisseling. Zowel te weinig schildklierhormonen (hypothyreoïdie) als te veel schildklierhormonen (hyperthyreoïdie) kunnen de haargroei aantasten en leiden tot haaruitval. U kunt ook andere symptomen van schildklieraandoeningen opmerken als deze aan de basis liggen van uw haaruitval. Hyperthyreoïdie kan leiden tot gewichtsverlies, onregelmatige hartslag, angst, meer zweten, diarree en spierzwakte, terwijl hypothyreoïdie kan leiden tot traagheid, constipatie, een koud gevoel, minder zweten, gewichtstoename, een hese stem en een gezwollen gezicht.

Bepaalde medicijnen

Veel geneesmiddelen, waaronder anticonceptiepillen, calciumkanaalblokkers, retinoïden, bètablokkers, bepaalde niet-steroïdale ontstekingsremmers (NSAID’s), bepaalde antidepressiva enz. kunnen de haargroei belemmeren en tot haaruitval leiden. Als u merkt dat uw haar dunner wordt nadat u met een nieuw medicijn bent begonnen, praat dan met uw arts om uit te zoeken of het medicijn de oorzaak kan zijn.

Voedingstekorten aan ijzer, eiwitten, zink of biotine

Voedingstekorten kunnen ook de haargroei belemmeren. En uit onderzoek blijkt dat een ijzertekort zo’n factor kan zijn die tot haaruitval leidt. Als je een ijzertekort hebt, kun je ook symptomen ervaren als broze nagels, barsten in de mondhoeken, vermoeidheid, kortademigheid en koude handen en voeten. Een tekort aan zink, biotine of eiwit kan ook leiden tot haaruitval. Deze tekorten komen meestal voor bij mensen die een restrictief dieet volgen of medische problemen hebben die leiden tot malabsorptie van voedingsstoffen.

Hoofdhuidinfecties

Schimmelinfecties van de hoofdhuid kunnen leiden tot het afbreken van haar aan het oppervlak van de hoofdhuid en resulteren in fragmentarisch haarverlies. U kunt bij een schimmelinfectie ook jeukende, gezwollen en rode plekken op de hoofdhuid hebben. Dit kan worden behandeld met antischimmelmiddelen.

Beschadigende kapsels en behandelingen

Het dragen van cornrows, vlechten, haarextensies en zelfs strakke paardenstaarten kan aan je haar trekken en het doen afbreken. Langdurig gebruik van deze kapsels kan zelfs de haarzakjes beschadigen en leiden tot permanent haarverlies. Harde chemicaliën en extreme hitte kunnen het haar ook beschadigen en ervoor zorgen dat het afbreekt voordat het zijn volledige lengte heeft bereikt.