Ιογενής αρθρίτιδα: Αιτίες, συμπτώματα και θεραπείες

Η ιογενής αρθρίτιδα είναι το πρήξιμο και ο ερεθισμός των αρθρώσεων που προκαλείται λόγω ιογενούς λοίμωξης. Οι ιογενείς λοιμώξεις προκαλούν συνήθως τοπική ασθένεια σε ένα ή περισσότερα μέρη του σώματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού καταπολεμά αυτούς τους ιούς μέχρι να σκοτωθούν και να αποβληθούν από τον οργανισμό, οπότε και υποχωρούν τα συμπτώματα. Όμως, στην περίπτωση της ιογενούς αρθρίτιδας, η αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στις αρθρώσεις. Ως εκ τούτου, ακόμη και αφού ο ιός θανατωθεί και εξαλειφθεί από τον οργανισμό, ο πόνος και το πρήξιμο στις αρθρώσεις μπορεί να επικρατήσουν. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι αρθρώσεις μπορεί να μεταβληθούν μόνιμα προκαλώντας παραμόρφωση.

Το κύριο σύμπτωμα της ιογενούς αρθρίτιδας είναι ο πόνος και το πρήξιμο σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις. Όμως, ανάλογα με τον ιό που προκαλεί τη νόσο, τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς. Οι παρακάτω λεπτομέρειες εξηγούν σχετικά με τον τύπο των ιών, τη συμπτωματική αντίδραση του οργανισμού και τις θεραπείες που χρησιμοποιούνται.

Αιτίες και συμπτώματα της ιογενούς αρθρίτιδας

Ιός της ηπατίτιδας

Περίπου το 10-14% των περιπτώσεων ιογενούς αρθρίτιδας οφείλεται στον ιό της ηπατίτιδας-Α (HAV). Η οδός από το στόμα-κόπρανα είναι το μέσο μετάδοσης αυτού του ιού. Ο ιός της ηπατίτιδας-Β (HBV) αντιπροσωπεύει περίπου το 20-25% των περιπτώσεων ιογενούς αρθρίτιδας. Ο τρόπος μετάδοσης εδώ είναι σεξουαλικός ή παρεντερικός (μέσω του εντέρου). Παρόμοια είναι και η περίπτωση του HCV.

Σε οποιοδήποτε από τα στελέχη αυτών των ιών, τα συμπτώματα της αρθρίτιδας είναι συνήθως εμφανή ακόμη και πριν εμφανιστούν τα εμφανή συμπτώματα του ίκτερου. Παρατηρείται πόνος και πρήξιμο στις αρθρώσεις, ιδίως των χεριών και των ποδιών (καρποί, αγκώνες, αστράγαλοι και γόνατα). Η φλεγμονή παραμένει εβδομάδες μετά την εξαφάνιση του ίκτερου.

Παρβοϊός B19

Ο παρβοϊός Β19 είναι ένας κοινός ιός που μπορεί να προσβάλει τόσο τους ενήλικες όσο και τα παιδιά με την ίδια ένταση. Η ασθένεια που προκαλεί ονομάζεται πέμπτη νόσος. Οι ενήλικες συνήθως αναφέρουν πόνο στις αρθρώσεις εντός τριών εβδομάδων από τη μόλυνση, όπου μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε από τις αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών. Η φλεγμονή συνήθως υποχωρεί μετά από δύο εβδομάδες, αλλά μπορεί να επανεμφανιστεί στο μέλλον. Στα παιδιά μπορεί να παρατηρηθεί πόνος σε οποιαδήποτε άρθρωση του σώματος, ο οποίος επουλώνεται ταχύτερα από ό,τι στους ενήλικες.

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω αναπνευστικών εκκρίσεων, μετάγγισης αίματος και μέσω του πλακούντα από τη μητέρα στο μωρό. Εάν μεταφερθεί μέσω του πλακούντα, η ζωή του εμβρύου μπορεί να κινδυνεύσει, ιδίως κατά το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο.

Ιός της ερυθράς

Η ερυθρά είναι μια εξαιρετικά μολυσματική, αλλά ήπια ιογενής νόσος που προσβάλλει τις γυναίκες στις περισσότερες περιπτώσεις. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν εξανθήματα συνοδευόμενα από πόνο στις αρθρώσεις, τα οποία αρχίζουν μία εβδομάδα μετά την είσοδο του ιού στον οργανισμό. Σε αντίθεση με άλλες ασθένειες, η φλεγμονή δεν αποτελεί εξέχον σύμπτωμα, αλλά οι αρθρώσεις γίνονται δύσκαμπτες και επώδυνες. Τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν σε δύο εβδομάδες, αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να συνεχίσουν να εμφανίζονται για μήνες. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που πρέπει να θυμάστε είναι ότι το εμβόλιο της ερυθράς μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στις αρθρώσεις, με τον πόνο να επικρατεί για τουλάχιστον 2 εβδομάδες.

Ο ιός της ερυθράς εξαπλώνεται μέσω αναπνευστικών (κυρίως ρινοφαρυγγικών) εκκρίσεων, οι οποίες συνήθως αναπαράγονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης.

HIV

Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) είναι ο ιός που προκαλεί το AIDS. Τα άτομα που έχουν μολυνθεί πρόσφατα με τον ιό HIV έχουν συχνά γρίπη που συνοδεύεται από πόνο στις αρθρώσεις. Περίπου το 10% των ατόμων με AIDS έχουν σοβαρό πόνο στις αρθρώσεις, ιδίως στους ώμους, τα γόνατα και τους αγκώνες. Ο HIV μπορεί επίσης να προκαλέσει διάφορες άλλες μορφές αρθρίτιδας.

Εκτός από αυτά, ο ιός Alphavirus, ο ιός Epstein-Barr, ο ιός της παρωτίτιδας, ο ιός του απλού έρπητα και ο αδενοϊός έχουν επίσης την ικανότητα να προκαλούν αρθρίτιδα.

Θεραπεία για την ιογενή αρθρίτιδα

Η θεραπεία είναι ως επί το πλείστον συμπτωματική και χρησιμοποιεί διαφορετικές προσεγγίσεις ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου.

• Χορηγούνται παυσίπονα χωρίς συνταγή, όπως η ασπιρίνη, η ακεταμινοφαίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη ή η ναπροξένη.
• Σε περίπτωση σοβαρού πόνου στις αρθρώσεις, γίνεται αναρρόφηση υγρών. Η τεχνική αυτή περιλαμβάνει την άντληση υγρού με τη χρήση αναρροφητήρα ή σύριγγας σε ορισμένες ποσότητες από τις αρθρώσεις.
• Σε σπάνιες περιπτώσεις, χορηγούνται επίσης ανοσοσφαιρίνες.

Μπορεί κανείς να αποτρέψει τη νόσηση από ιογενή αρθρίτιδα με τον εμβολιασμό, την άσκηση ασφαλούς σεξ και τη χρήση μασκών προσώπου που εμποδίζουν τους ιούς που γεννιούνται από τα αναπνευστικά υγρά.